Diagnostykę komputerową przeprowadza się, aby uzyskać jak najwięcej wiadomości na temat niedomagań silnika lub też innych podzespołów sterowanych komputerem pokładowym samochodu. Najczęściej diagnostykę komputerową silnika zaczyna się od sprawdzenia błędów zapisanych przez sterownik silnika. Możemy wyróżnić dwa rodzaje błędów: błędy ciągłe i sporadyczne. Błędy ciągłe świadczą o stałym uszkodzeniu elementu wykonawczego lub o problemach z komunikacją między sterownikiem a elementem wykonawczym. Mogą być również spowodowane przez stałe wyłączenie elementu wykonawczego przez sterownik silnika w celu uzyskania optymalnych parametrów spalin. Błędy sporadyczne (nieciągłe) mogą nam podpowiedzieć, które elementy wykonawcze w momencie wystąpienia problemu źle współpracują ze sterownikiem silnika.
Jednak najważniejszym elementem diagnostyki komputerowej jest obserwacja parametrów bieżących podczas pracy silnika w różnym zakresie obrotów i obciążenia. Parametry bieżące przedstawiają pełniejszy obraz niedomagań silnika. Zdarza się, że sterownik nie zapisze błędów i uszkodzenia możemy diagnozować tylko na podstawie parametrów bieżących. Podczas gdy odczytanie błędów nie wymaga aż tak dużej wiedzy technicznej, do odczytania parametrów bieżących niezbędna jest już wiedza na temat parametrów danego silnika.
Podsumowując, odczytywanie błędów jest tylko częściową diagnostyką komputerową, a ich wykasowanie nie jest naprawą. Czasami zdarza się, że po wykasowaniu błędów silnik przez chwilę pracuje prawidłowo, jednak szybko powstają nowe błędy, a silnik może przejść w tryb awaryjny lub nieprawidłowo pracować.
